Sonet (Janez Čop)
← Ilirija oživljena. | Sonet. Zbirka Krajnska čbelica (1848). Janez Čop. |
Luna. → |
|
Razumeš jezik véčne porodníce?
Kaj vetric pravi, k rožici otrésa
Rosíco; zarja, ko zlatí nebésa,
Kaj, ko ga kušne, val valov' vodíce?
Kaj žvergolé si neba drôbne tice,
Kaj šum, kér loga vse majè dervésa,
Kaj grôma buč, ki strôp nebéški strésa,
Poméni, kaj bučél sladkà goríca?
Razume vas moj duh, vas mêhke glase,
Leží mi v sercu vaša harmoníja —
Ko jo pa skušam drugim razodéti,
Beséda dôsti blaga kar ne vda sе.
Zato gorí mi v sercu, vre, razbíja!
De drugih ôgenj ta ne more zgréti!